نام خانوادگی ام  را یکی از اجدادم  انتخاب کرد،

             نامم را پدرم،

            دیگر بس است،

    راهم را خودم انتخاب خواهم کرد.

  بین دو راهی موندم تو کوچه های غربت،انگار که نا نداره پاهام برای حرکت،

   مینویسم رو دیوار از درد این غریبی،

  از اون روزای رفته،روزای ناشکیبی،

از بوی خوب گلها، تو باغچه ی محبت،

از زخم کهنه ی دل ،تو روزگار غربت،

از سرزمین غمها نامه برات نوشتم تا که تو هم بدونی چی شده سرنوشتم.

  بعضی از آدما فکر میکنند هروقت با یکی  بحثشون شد باید طوری جواب طرف روبدن که

  بره و پشت سرش رو هم نگاه نکنه،اصلا حواسشون به حرفی که میزنند نیست،

  فقط میخوان دلشون خنک بشه.

  نمیدونن شاید با این حرفاشون دل طرف رو بشکنند....

                     میشد که با هم بمونیم ،واسه دلامون بخونیم،

                     که تا ابد تا آخرش ،کنار هم ما بمونیم ،

                    میشد که قصه رو نوشت،با همدیگه بریم بهشت،

                    اما حالا شدیم باهم ،تسلیم دست سرنوشت...

 یکی داشت، یکی نداشت

،اونی که داشت  تو بودی ،اونی که تو رو نداشت من بودم،

 یکی خواست ،یکی نخواست،

اونی که خواست تو بودی،اونی که بیتو بودن رو نخواست من بودم،

  یکی موند،یکی نموند

،اونی که موند تو بودی،اونی که بدون تو نمیتونست بمونه من بودم،

 یکی رفت،یکی نرفت

،اونی که رفت تو بودی،اونی که به خاطر تو، توی قلب هیچکس نرفت من بودم.

حاضری دنیارو بدی،فقط یه بار نیگاش کنی

به خاطرش داد بزنی،به خاطرش دروغ بگی

روهمه چی خط بکشی،حتی رو برگ زندگی

وقتی کسی تو قلبته حاضری دنیا بد باشه

فقط اونی که عشقته عاشقی روبلد باشه

قیدتموم دنیا رو به خاطر اون میزنی

خیلی چیزارو میشکنی تا دل اونو نشکنی

حاضری که بگذری از دوستای امروزوقدیم

اما صداشو بشنوی شب ازمیون دوتا سیم

حاضری قلب تو باشه پیش چشای اون گرو

فقط خدا نکرده اون یه وقت بهت نگه برو

حاضری هرچی دوس داری به خطرش رها کنی

حسابتو حسابی از مردم شهر جدا کنی

حاضری حرف قانونو ساده بذاری زیر پات

به حرف اون گوش کنی وبه حرف قلب باوفات

وقتی بشینه به دلت از هم دنیا میگذری

تولد دوبارته اسمشو وقتی میبری

حاضری مسخرت کنن تموم آدمای شهر

اما نبینی اون باهات کرده واسه یه لحظه قهر

حاضری هرجا که بری به خاطرش گریه کنی

بگی که محتاجشیو به شونه هاش تکیه کنی

حاضری مردم همشون تو رو با دست نشون بدن

دیوونه های دوره گرد واسه تو دست تکون بدن

حاضری هرچی بشنوی حتی اگه سرزنشه

به خاطر اون کسی که خیلی برات باارزشه

حاضری هر چی که داری بیان و از تو بگیرن

پرنده های شهرتون دونه به دونه بمیرن

حاضری که بگذری از مقررات و دین و درس

وقتی کسی رو دوس داری ،معنی  نمیده دیگه ترس

وقتی کسی رو دوس داری صاحب کلی ثروتی

نذار که از دستت بره این گنج خیلی قیمتی

حالا که امید بودن تو در کنارم داره میمیره

منمو گریه ی ممتد نصفه شبو ،دوباره دلم میگیره

حالا که نیستیو بغض گلومو گرفته،چه جوری بشکنمش؟

بیاو ببین دقیقه هایی که نیستی،اونقده دلگیره

که داره از غصه میمیره

عذابم میده این جای خالی،زجرم میده این خاطراتو

فکرم بیتو داوغونو  خسته س،

کاش بره از یادم اون صداتو

عذابم میده ،عذابم میده،عذابم میده،عذابم میده...........

منمو این جای خالی که بیتو هیچوقت پر نمیشه

منمو این عکس کهنه که از گریم دلخور نمیشه

منمو این حالو روزی که بیتو  تعریفی نداره

منمو این جسم تو خالی که بیتو،هی کم میاره

عذابم میده این جای خالی،زجرم میده این خاطراتو

فکرم بیتو داغونو خسته س،

کاش بره از یادم اون صداتو،

عذابم میده ،عذ ابم میده،عذابم میده،عذابم میده...............     

تا خوابتو میبینم،میگم شاید وقتش رسیده،

بی خوابی میشینه توی چشمام مهلت نمیده،

نه.....دوباره نیستی تو شعرام،حرفی واسه گفتن نداره،

دوباره نیستیو بغض گلومو میگیره،

باز کم میاره،

حالا که امید بودن تو در کنارم داره میمیره،

منمو گریه ی ممتد نصفه شبو،دوباره دلم میگیره،

حالا که نیستیو،بغض گلومو گرفته ،چه جوری بشکنمش؟

بیاو ببین دقیقه هایی که نیستی،اونقده دلگیره،

که داره از غصه میمیره،

عذابم میده این جای خالی،زجرم میده این خاطراتو،

فکرم بیتو داغونو خسته س،

کاش بره از یادم اون صداتو،

                          عذابم میده،عذابم میده،عذابم میده،عذابم میده........   

طفلی قلب عاشق من،به خودش میگفت همیشه ،آرزوی باتو بودن یه روزی راس راسی

میشه،ولی آرزوم بزرگ بود،تو به یاد من نبودی،من با تو بودم همیشه ولی تو......!

                      ترسم آن روز بیایی که نباشد جسدم

                     کوزه گر کوزه بسازد،ز خاک جسدم

                    لب آن کوزه بسازد، زخاک لب من

                   بی خبر لب بگذاری به لبان جسدم

کسی در باد میخواند، تو را تا اوج میخواهم

برای ناز چشمانت چه بی صبرانه میمانم   

دلم تنگ است و بی یادت در این غربت نمیمانم

تو هستی در وجود من،تو را هرگز نمیرانم

اگه تو آسمونم شدی یه تک ستاره

اگه از تو نوشتم،دوباره و دوباره

اگه خورشیدو دادم به چشمات یادگاری

واسه اینه بدونی هنوزم منو داری