گویندمرا چو زاد مادر، پستان به دهن گرفت آموخت،

 شبها برگهواره ی من، بیدارنشست و خفتن آموخت،

یک حرف ودو حرف برزبانم، الفاظ نوشت وگفتن آموخت،

 دستم بگرفت و پابه پا برد تا شیوه ی راه رفتن آموخت،

پس هستی من ،ز هستی اوست،

 تا هستم و هست دارمش دوست‎ ‎