خواهد آمد روزی که تو با یک سبد احساس سراغم آیی و به مخروبه ی متروک دلم تپش شادی آبادی را هدیه دهی.توبیایی همه ی چلچله ها از تو خواهند سرود.ای زلال دل تو پاک تر از ژاله ی صبح!پشت بن بست ترین جلگه ی خاموش سکوت چشمه ای تا ابدیت جاریست که از آن جهش گریه ی فواره ایم راهی ژرف ترین دریاهاست.

بی تو در وسعت ویرانگر غم میپوسم.باید از کنج غریبانه ی تنهایی و درد به سبکبالی یک شاپرک رنگارنگ برویم تا به سرسبزترین دهکده ی خاطره ها  تا به آسایش دور از اینجاها برسیم و سلامی بدهیم به خداحافظی شب پره ها.تو بیایی تب کابوس فنا خواهد شد.با تو آرامش زیبای سحر جلوه گاه دل ما خواه شد.