بین دو راهی موندم تو کوچه های غربت،انگار که نا نداره پاهام برای حرکت،

   مینویسم رو دیوار از درد این غریبی،

  از اون روزای رفته،روزای ناشکیبی،

از بوی خوب گلها، تو باغچه ی محبت،

از زخم کهنه ی دل ،تو روزگار غربت،

از سرزمین غمها نامه برات نوشتم تا که تو هم بدونی چی شده سرنوشتم.